Twentetripje

Kijk maar, hier houdt de bewegwijzering op.” Verdwaasd turen we met z’n tweeën naar het kaartje dat we van Hotel Bloemenbeek in De Lutte hebben meekregen. De kinderen zijn een weekendje bij opa en oma en Menno en ik zijn samen op pad. Na een voortreffelijk ontbijt doen we een rondje De Lutte–Ootmarsum. We zijn al zeker zo’n vijf uur onderweg. Dat klinkt heel lang, als je het zo leest, maar dat valt reuze mee. We hebben namelijk elektrische fietsen gehuurd en ik moet eerlijk bekennen dat
me dat opperbest bevalt. Het heeft niet veel met lichaamsbeweging te maken, maar het idee is prettig. Je valt er dus niet van af, maar je moet wel oppassen dat je er niet áf valt. Die fietsen gaan namelijk als een speer!

“Ik zie dus geen pad. Wel een bordje ‘verboden voor onbevoegden’, maar daar moeten we wel naar toe.” Menno en ik kijken elkaar aan en besluiten het pad af te gaan, het avontuur tegemoet. Een paar uur eerder vertrokken we richting Denekamp, dronken een kopje koffie bij de watermolen en reden daarna door de bossen, richting Ootmarsum. Een prachtige route. Ootmarsum. Wat een bijzonder stadje met al zijn galeries. We spraken de kunstenares Bianca Leusink – wat een leuk mens is dat toch!
– en gingen op zoek naar de nieuwe galerie van beeldend kunstenaar Ruurd Hallema. We stapten daarna weer op de fiets en kwamen aan op het hoogste punt van De Lutte. Daar kijk je uit over een betoverend landschap: glooiende velden met typisch Twentse huizen. Dit is wel het best verstopte plekje van mooi Twente, als je het mij vraagt.

Daarna waren we de weg dus kwijt en kwam het avontuur dat overigens niet zo heel lang duurde. We kwamen namelijk uit op een erf met een hond die ons off-the-road- tripje niet zo’n heel goed plan vond. We wisten niet hoe snel we weer op onze elektro’s moesten springen. Terug naar het punt waar we de route waren kwijtgeraakt. Met maximale ondersteuning langs het blonde, wuivende graan. Google Maps bood uiteindelijk uitkomst. Wat hebben we geleerd van dit alles? Dat Twente geweldig is!
Heerlijk eten, vorstelijk fietsen en mooie cultuur. Je moet alleen wel op de paden blijven...

‘O’nie dan?’