Tentje in de tuin

Columns 25 augustus 2017 0

In deze tijd van het jaar trekken we er massaal op uit. In de schoolvakantie of in het voor- en naseizoen. We zijn aan vakantie toe.

Toen ik klein was, bestond mijn vakantie uit logeren bij ooms en tantes en elke dag naar het zwembad. Niemand ging een paar weken op vakantie of ver weg. Ik kende ook niemand die in een hotel sliep.

Ons gezin had een vaste gewoonte: één keer per jaar gingen we een dagje uit. In de volle auto naar een dierentuin of pretpark. Op die dag kregen we alles wat we wilden en gingen we zelfs ergens uit eten. Een feestmaal! Op de terugweg viel mijn zusje in slaap op de hoedenplank van de auto.

Simpel geluk.

Het schoolreisje was een ander hoogtepunt in het jaar. Een zak broodjes, pakjes drinken en veel snoep mee in de bus. Voor we op de plaats van bestemming waren, waren de snoepzakken leeg en de eersten al misselijk. Als we terugkwamen, lagen we plat op de grond. Ouders en andere ‘ophalers’ moesten dan denken dat de bus leeg was. Ook toen was er al een schoolkamp in de zesde klas. Met de CJV gingen we eveneens op kamp. Ik ging eerst als lid van de meisjesvereniging, later als leidster. Achteraf snap ik niet hoe we het deden: met drie man leiding en 50 kinderen op de fiets naar een kampeerboerderij. We slaagden erin drie maaltijden per dag klaar te maken, hoewel ik thuis nog nooit had gekookt. Een kamp zonder mobiele telefoon, EHBO-diploma of draaiboek. Het enige wat vastlag, was de Bonte Avond op zaterdag. Ongetwijfeld de voorloper van alle talentenshows die we nu op tv zien. Ouders gaven hun kind vol vertrouwen een heel weekend mee met een stel vrijwilligers die niet meer hadden dan jeugdig enthousiasme en zelfvertrouwen. Zo simpel kan het zijn.

Kinderen lijken nu vaak verwend. Ze kennen veel luxe: nieuwe fietsen, mobieltjes, een tablet, spelcomputers en een kast vol speelgoed. Ze gaan op vakantie naar kindvriendelijke vakantieparadijzen. Soms wel een paar keer per jaar. Schoolvakanties worden volgepland met allerlei leuke uitjes.

Toch weet ik zeker dat de kinderen van nu ook heel erg genieten van een keer in een tentje in de tuin slapen. Van het houtdorp in de jeugdvakantieweek. Van een zelfgebakken stokbroodje boven een kampvuur. Van een picknick bij de Schipbeek, van een speurtocht in het bos en van zelf pannenkoeken bakken. Zo simpel kan vakantie nog steeds zijn.

Vakantie, ik ben er eigenlijk altijd aan toe.

Henny Wibbelink

Henny Wibbelink (52) is opgegroeid in de buurtschap Beuseberg, tussen Holten en Markelo. Tegenwoordig woont ze met haar gezin in het Brabantse Vlijmen, maar de band met de buurtschap is er nog steeds. Over de Beuseberg schreef ze een boek. Op haar werk bij de gemeente ’s-Hertogenbosch komt ze ook in aanraking met mensen die iets willen betekenen voor hun buurt- en wijkgenoten. ‘Modern noaberschap’ dus. Haar columns gaan over de verwondering over het plattelandsleven in het oosten van het land in de huidige tijd.

Plaats een reactie

0 Reacties