Op visite

Een groep dames uit Noordijk verzorgde twee jaar geleden voor Vrouwen van Nu in Bathmen een bonte avond over de slachtvisite. Naar aanleiding daarvan wilde ik dat wel eens ‘live’ meemaken. Dus ging ik op slachtvisite in Noordijk. Dat gedoe rondom de varkensslacht intrigeerde me sowieso wel. Als jong meisje las ik namelijk al graag woest romantische Zweedse streekromans met ronkende titels als ‘Als de dauw hangt komt er regen’ en ‘Over de heuvels rolden de wolken.’ Daarin werd tot in detail beschreven hoe het er in november tijdens de slacht aan toeging.

In Noordijk werden we vergast op een opengesneden varken op een soort afdruiprek. Verderop vulden vaardige vingers de darmen van het dier met worstvlees, afkomstig uit een mechanische vleesmolen. Oudere dames sneden voor de zuurkool met beleid grote witte kolen aan schijven, terwijl andere ervaringsdeskundigen linnen lakens tot strakke rollen oprolden. Hoewel we natuurlijk best wisten dat het allemaal een beetje een toneelstuk was, maakte het geheel toch een authentieke indruk. En dat vonden meer mensen. Gevolg was dat het in de tent waar het vlees werd verkocht zo druk was, dat we er bijna niet meer bij konden. Desondanks bemachtigden we diverse soorten karbonades, worst en spek. En zuurkool natuurlijk. ’s Avonds thuis bakte ik natuurlijk meteen een paar karbo’s. Nu kan ik best aardig koken, maar karbonades braden gaat me niet goed af. Ze veranderen eigenlijk altijd in schoenzolen. Hard, taai, jammer. Maar deze karbonade; er kwam tijdens het braden helemaal geen water uit. Het was stevig, goed vlees. De karbonades waren in één woord heerlijk.

Vorig jaar moesten we verstek laten gaan in Noordijk, maar dit jaar gingen we op slachtvisite in Gelselaar. We kwamen pas na de middag aan. Eigenlijk te laat, want het varken was al bijna op. Een teiltje met ingewanden grijnsde ons felrealistisch tegemoet. Maar met een tas vol heerlijkheden zijn we toch weer huiswaarts getrokken. En volgend jaar zien ze ons weer!