Nieuw jaar

In de frisse dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw krijg ik altijd opruimneigingen. Zowel in huis als daarbuiten is er altijd wel iets dat aan kant moet. Een beetje nesteldrang, om het nieuwe jaar schoon en zonder ballast tegemoet te treden. Het helpt natuurlijk ook dat na dagen binnen zitten en teveel eten en drinken er weer het een en ander uit gewerkt moet worden. Als we ons bij de afvalstraat en Het Goed vervoegen met een auto vol zooi zijn we ook niet de enigen.

Feit blijft, dat een opgeruimd hoofd je ruimte geeft voor nieuwe ideeën. Zo bedenk ik mijn meeste columns en andere schrijverij onder het simpelste tuinwerk: blad harken, spitten, compost strooien, kruiwagens paardenmest rond de appelbomen gooien. Werk waarbij je hoofd heel andere dingen kan doen dan je handen. Heerlijk.

Januari ligt als een onbeschreven blad voor ons, we halen eens diep adem en gaan er weer voor. Straks flink snoeien, bomen kappen, meer ruimte maken voor zon in de moestuin, het kippenhok opknappen, de tuin nu echt zo omheinen dat niets er meer uit kan, behalve dan egels en ander klein gespuis. Was ik in november de tuin wel een beetje zat, nu krijg ik er eigenlijk alweer zin in. Wat werken zulke dingen toch seizoensgevoelig. Maar eerst krijgen we hopelijk nog wat vorst en sneeuw. Goed voor de grond, goed voor de mesthoop, goed voor ons ook, eigenlijk.

Van vriendin Diana kreeg ik met de kerst een Tegeltje met een Wijsheid. Ik heb hem boven mijn oppottafel gehangen. Daar waar nu de potjes staan te wachten op nieuw leven. ‘Een tuin is een prachtig ding en een baan voor het leven.’ En zo is het maar net!