Mountainbike

Na jarenlang uitstellen is het zover. Ook ik heb een mountainbike gekocht. Als een late volgeling van Bart Brentjens heb ik me bij de plaatselijke dealer een supersnelle fiets aangeschaft. Alleen de naam doet al vermoeden dat hij héél hard gaat. Een geweldige aankoop met maar één nadeel: je moet zelf trappen.

De dealer vond dat ik er ook zo’n mega-aerodynamisch pak met zijn naam erop bij moest hebben. “Good veur de reclame”, zei hij. Dat laatste waag ik te betwijfelen. Ik trek die broek aan en voel een lap tussen mijn billen. Het blijkt een zeemleren lap te zijn, die ervoor zorgt dat je comfortabeler op je zadel zit. Die lap is zo dik dat mijn moeder er jaloers op is: “Ie kunt t’r aans mooi de roet’n met lapp’n”. Aan de voorkant zit de broek zo gegoten dat ik onmiddellijk de hoofdrol in een balletvoorstelling van Het Zwanenmeer kan krijgen. Iets hogerop zit mijn sixpack. Tenminste, als ik mijn buik zo bekijk, zit daar wel een sixpack of wat in. Ja, ik moet zeggen dat mijn 52-jarige mannelijke silhouet goed uitkomt in zo’n strak pak.

Ik stel de app op mijn telefoon in en start de kilometerteller die automatisch hardop van tien naar nul begint te tellen. In lichte paniek stap ik op. Met een helm op mijn hoofd en met een bidon met water in de houder ga ik op pad. Achter mijn huis begin ik aan de prachtige, ruim 30 kilometer lange mountainbikeroute door de omgeving van Markelo. Ik ben nog geen twee kilometer schakelend en puffend onderweg of een collega-mountainbiker komt volgas en totaal ongecontroleerd aanstuiven. Hij schreeuwt me toe dat ik de route in de verkeerde richting fiets! De blik in zijn ogen maakt me duidelijk dat een excuus op dat moment niet helpt. Onmiddellijk keer ik mijn fiets en volg de route dan – kennelijk – in de goede richting. Een paar minuten later ben ik weer thuis, met vier hele kilometers op de teller. Na een verkwikkende douche vertel ik ’s avonds bij een biertje in mijn stamkroeg dat ik mijn eerste rit op de mountainbike heb volbracht. Een andere Markeloër die fanatiek mountainbiket drukt me op het hart goed op te letten, omdat er ‘soms idioten zijn die de route verkeerd om fietsen.’

Proost……