Mobiel

Columns 13 oktober 2017 0

Ik ken mensen die geen auto hebben en jongeren die geen rijbewijs willen halen. Ze hebben geen auto nodig, omdat ze alles op de fiets doen of met het openbaar vervoer. Dan vertellen ze er trots bij hoe goed ze bezig zijn. Auto’s staan immers voor vervuiling, hoge kosten, parkeerproblemen en files. Ze hebben vast gelijk.

Voor mij betekent een auto echter vrijheid. Ik weet nog hoe ik als 17-jarige uitkeek naar mijn 18de verjaardag. Snel daarna had ik mijn eerste rijles en een half jaar later was ik de trotse bezitter van een rijbewijs. Gehaald op vijf december, een dag met veel kou en gladheid. De examinatoren vonden het maar nét verantwoord
om op pad te gaan. Met een vaartje van 30 km per uur en zonder bijzondere verrichtingen ben ik die dag geslaagd. Misschien komt het hierdoor dat ik nog steeds niet kan fileparkeren…

Het rijbewijs betekende dat ik ook ’s avonds alleen op pad mocht. Geen last meer van regen of tegenwind. Als tegenprestatie voor het lenen van de auto moest ik vaak mijn zusjes of opoe wegbrengen en ophalen. Niet echt een straf als je autorijden leuk vindt.

Op het platteland is het openbaar vervoer vaak slecht geregeld of niet aanwezig. In het dorp waar ik woon, is er vanaf zes uur ’s avonds nog maar één bus per uur. Een auto is daardoor een noodzaak. Ouderen buitenaf kunnen eigenlijk alleen zelfstandig blijven wonen, als ze nog kunnen autorijden. Daar zit echter wel een addertje onder het gras. Je komt mensen tegen, die hun rijbewijs hebben gehaald in een tijd dat er nog geen snelwegen, woonerven en rotondes waren. Niet altijd meer verantwoord dus. Vaak zie je dat het rijgedrag verandert, als mensen ouder worden. Niet meer op de grote weg, niet meer naar onbekende plekken, niet meer in het donker, niet meer als het regent. De vrijheid wordt zo steeds verder ingeperkt.

Bij ons op de oprit staan drie auto’s, want ook man en kinderen rijden graag. En ik? Ik pak gewoon elke ochtend de fiets naar mijn werk. Een half uurtje fietsen is een prima manier om de werkdag te beginnen en te eindigen. Ik bewaar de auto voor als het echt heel hard regent of stormt, voor ’s avonds en voor grote afstanden.
Verder kies ik de fiets. Ook dat is vrijheid.

Henny Wibbelink

Henny Wibbelink (52) is opgegroeid in de buurtschap Beuseberg, tussen Holten en Markelo. Tegenwoordig woont ze met haar gezin in het Brabantse Vlijmen, maar de band met de buurtschap is er nog steeds. Over de Beuseberg schreef ze een boek. Op haar werk bij de gemeente ’s-Hertogenbosch komt ze ook in aanraking met mensen die iets willen betekenen voor hun buurt- en wijkgenoten. ‘Modern noaberschap’ dus. Haar columns gaan over de verwondering over het plattelandsleven in het oosten van het land in de huidige tijd.

Plaats een reactie

0 Reacties