Kangaroe-ouders

Kangoeroe-woningen of mantelzorgwoningen. Ik had er tot een paar jaar geleden nog nooit van gehoord. Huizen waar twee of meer generaties onder één dak wonen. Het concept past prima in deze tijd. Kinderen kunnen hun ouders dichtbij huis mantelzorg geven en die leveren op hun beurt goedkope oppas voor de kleinkinderen. Het is ook nog eens gezellig en goed tegen de eenzaamheid onder ouderen. Je vraagt je af waarom dit niet eerder is bedacht. Wacht even. Het principe is natuurlijk verre van nieuw. Mijn ouders ‘trouwden in’ bij mijn opa en oma. Mijn moeder werkte met opa op de boerderij en oma verzorgde de kinderen. Ik heb warme herinneringen aan mijn opoe die veel tijd voor ons had. Nadat opa was overleden, was het voor oma vast fijn om in een druk gezin te wonen. Mijn moeder heeft haar verzorgd tot ze op hoge leeftijd overleed.

Voor mijn ouders was het vanzelfsprekend om in het ouderlijk huis te blijven wonen. Een situatie waarin je alles deelde. Er was maar één keuken, één huiskamer en één badkamer. Alleen de slaapkamers waren privéterrein. Tot de jaren zeventig was dit vrij gebruikelijk. Later verbouwden mensen boerderijen tot dubbele woningen. Soms
met heel creatieve oplossingen. Ik heb ooms en tantes die met hun kinderen gescheiden in één huis wonen. Raar, maar ze krijgen geen toestemming om twee adressen te hebben. Ze hebben dus een gezamenlijke brievenbus en hetzelfde huisnummer, maar wonen gescheiden.

Toch zie ik ook wel nadelen. Ik ken verhalen over families waarin het allemaal niet zo lekker loopt. (Schoon)moeders die zich te veel met de opvoeding van de kleinkinderen bemoeien en ook met het leven van hun kinderen. “Nogal laat geworden, gisteravond, hè?” Gedoe over geldzaken. Soms zijn er hoge verwachtingen met betrekking tot
zorgtaken. Taken die trouwens meestal bij vrouwen terechtkomen. Misschien vanzelfsprekend in de tijd van mijn ouders, echter niet meer passend in deze tijd waarin iedereen meer behoefte heeft aan privacy en veel vrouwen een carrière buitenshuis hebben.

Ik ben een buitenstaander in dit opzicht, want ik woon met mijn gezin ver van mijn ouders. Ik denk dat het vooral belangrijk is om goede afspraken te maken. Ook (en juist!) over fi nanciële zaken; het liefst met de hele familie. Natuurlijk zijn niet alle ouderen hulpbehoevend. Je kunt natuurlijk ook betalen voor kinderopvang. Bovendien kunnen
mannen net zo goed zorgen als vrouwen. Hoewel, ineens zie ik wel een aantal voordelen aan die kangoeroe-woningen. We gaan binnenkort met vakantie. Wie verzorgt dan de post en de planten? Wat jammer dat mijn moeder zo ver weg woont!